bu bir sevdaydı, aşktı, sevgiydi aramızda ki... Aşk ateşinin yanması lazımdı... bu sevda ateşini, yakacak bir kibrite ihtiyaç vardı... işte o kibrit  sen oldun... senin gözlerine baktığmda, anlamıştım zaten sevdanın beni yakacağını, gözlerinin esiri olacağımı... işte orada yanmaya başladım...önce usul usul yandım... bir ateş, bir mum, bir aşk; hepsi bir arada olursa; sevdanın hiç tükenmeyeceğini, hiç bitmeyeceğini sandım... ne zaman ki çıktın gittin hayatımdan; işte o an anladım eriyip bittiğimi... bir mum gibi yandım ben, kimsenin söndüremediği ... hani mum yanınca erir ya, bende eridim; eriyip akan, göz yaşlarım oldu... ama dedim ya; sen kirbit çöpüydün... yaktın ve gittin...yanmak bana kaldı...