Tek başımayım...

tek başımayım

Evet tek başımayım ama yalnız değilim.... Beni boğan bu aşırı kalabalığın içinde tek başımayım ben... Bilirmisin tek başına olmak ile yalnızlığın arasındaki farkı...

Yalnızsan eğer; bu dünyada kimsesiz kaldın demektir... İçindeki çocukluğu, sana hep birşeyler söyleyen, seni yönlendiren o sesi kaybetmişsin demektir... Omuzların öne düşmüş, yüzünde gülümseme kalmamış, içinde yaşama sevinci bitmiş, tüm dünyaya, tüm insanlara küsmüş, tüm hayallerin yıkılmış yapayalnız kalmışsın bu dünyada demektir...

Peki ya "tek başımayım" demek ne demektir bilirmisin... Hayatında bir şeyler kaybettiğinin farkındasındır öncelikle... Kaybettiğin şeylere kabullenmiş, içindeki sesi ve çocukluğu hala kaybetmemiş, üzülen, sıkılan ama hayatla ilgili tüm bağlarnı koparmamış, mutlu olmaya çalışan, hayattan yeni beklentileri olan, yıkılmadım ayaktayım demektir...

Evet bir fırtına yaşadım ben...  Hemde büyük bir fırtına... Rüzgarlar saladı beni  şiddetlice, yağmurlar yağdı, şimşekler çaktı üzerime... Belki dallarım kırıldı; belkide üzerimdeki yapraklarım döküldü, meyvelerim düştü ama hala dimdik ayaktayım...  Dedim ya tek başımayım ben... 

Ya yalnız olsaydım; dallarım yerine gövdem kırılsaydı, ya tamamen yapraksız veya meyvesiz kalsaydım, ya beni hayata bağlayan köklerim bu kadar sağlam olmasaydı...

Ben tek başımayım bu hayatta... Köklerimi daha derine uzatmayı, gövdemi daha kalın yapmayı, dallarımı daha sağlam yapmayı öğrendim ben... Peki ya sen ne haldesin... Sen ne diyorsn haline; Yalnızmı, Tek başınamı yoksa ben hiç fırtınaya girmedim ki...